Θυμήσου: Ήταν το σώμα μας αναφρόδητο όταν ακούγαμε λόγια παχυλά και ψέματα πολιτικά. Όταν τα χέρια μας ανοίγανε για να αγκαλιάσουμε τον κόσμο και μας τα κόβανε.
Θυμήσου: Όταν η σκέψη των πολλών Ελλήνων των φτωχών έσταζε θλίψη και αιμορραγούσαν τα όνειρά τους, όταν η γλώσσα η πολιτική παραδείσους εκένταγε και μες το χρόνο τον κωφάλαλο φαρμάκωνε τις μίζερες σκέψεις των πολλών, με το κερί της ύστατης ελπίδας στο χέρι τους να σβήνει.
Θυμήσου: Πόσες φορές ο νους σου προδομένος κρεμάστηκε εξαντλημένος στα δάκτυλά σου, που χειροκροτούσαν ψεύδη πολιτικά και η γλώσσα σου άθροιζε ομοιώματα ελπίδων.
Δεν βλέπεις; Ολοι αυτοί που χειροκροτείς κάθονται στην όχθη του ποταμού και γελάνε, ενώ εσύ πέφτεις μέσα να πιάσεις τον ήλιο των μίζερων προσδοκιών σου που πνίγεται;
Μην περιμένεις. Αν ο θεός σου σε εγκατέλειψε, δεν θα βρεθεί κάποιος να σου χαρίσει το δικό του. Ψάξε να τον βρεις. Σε εγκατέλειψε ο θεός σου, αλλά σου δώρισε απλόχερα την κρίση, τη βούληση και τη δύναμη να διαμορφώνεις άποψη.
Μην ξεχνάς: Η μοίρα σου ως Ελληνας γραμμένη στην ωμοπλάτη σου φοράει το πρόσωπο χιλιάδων ετών.
Σκέψου: Πως κατάντησαν τα τελευταία χρόνια την χώρα του ήλιου και της αρμονίας. Μια χώρα ανελεύθερη, ένα φιδότοπο συμφερόντων, μια αποικία των τιμωρημένων.
Δεν ακούς; Τους ήχους του φαιδρού πολιτικού θιάσου να προσβάλουν την αισθητική της ακοής σου;
Σκέψου: Πόσο ακόμα θα επιτρέπεις, βολεμένος ή μη, τους αναιδείς και ψεύτες της πολιτικής να βάζουν την οδύνη κατάσαρκα να γλείφει τα κόκκαλά σου; Κι αν δεν καταλαβαίνεις, αν είσαι των παρωπίδων, τουλάχιστον μην απορρίπτεις ό,τι αντίκειται στον βλακώδη εθισμό σου...
Δεν βλέπεις; Κρατάς μόνιμα στην αγκαλιά σου ένα χέρι αρχαίου αγάλματος που σε μουτζώνει!
Τι δεν καταλαβαίνεις μακάριε ή μη Ελληνα; Για πόσα χρόνια θα παγιδεύεσαι στο πολιτικό ψέμα; Θα ανέχεσαι να έχεις ένα τόσο μεγάλο παρελθόν, που είναι δίχως μέλλον. Για πόσα χρόνια θα ασωτεύεις την ανοχή και την ευπιστία σου, με το πνεύμα του μηδενός να επιφέρεται έρημο υπεράνω της ζωής σου, νεφέλη δίχως μορφή;
Σκέψου: Ότι είναι καιρός να πάψεις να παίζεις κορώνα-γράμματα την ψυχή σου περιμένοντας τη σωτηρία σου από τους Ταρτούφους της πολιτικής. Με τον νου σου να κάθεται σταυροπόδι στην καρδιά σου και να την κοιτά στα μάτια, κι εκείνη να βλαστημά τη μοίρα της.
Ακόμα και με το κορωνοιό καταληστεύουν την ευπιστία σου και αποκομίζουν ανομολόγητα οφέλη.
Σκέψου: Μην συνεχίζεις να πλάθεις ένα δικό σου θάνατο, για να σε σκοτώνει!..