ΒΟΤΑΝΑ: Μερκουριάλις (Mercurialis Αnnua) Οικογένεια: Euphorbiaceae, Γένος: Mercurialis

Είναι φυτό μονοετές, δηλητηριώδες και δίοικο (δηλαδή άλλα φυτά  είναι αρσενικά και άλλα θηλυκά). Στη χώρα μας το συναντούμε και με τις ονομασίες Σκαρόχορτο, Πρωτοθέρης, Βροντοθέρι, Παρθενούδι, Σκαρολάχανο, Σκυλολάχανο κ.α. Τα άνθη του κρατάνε όλο το καλοκαίρι και φτάνει σε ύψος περίπου τους 40 πόντους. 

Ο Ιπποκράτης το αναφέρει για τις καθαρτικές του ιδιότητες. Ο Διοσκουρίδης το αναφέρει με τα συνώνυμα “Παρθένιον”, “Αριτρυλλίδα”, “Χρυσίτιδα” και το συνιστούσε ως κατάπλασμα επί των γεννητικών οργάνων των ανδρών. 

Στην Πελοπόννησο (Λάκωνες και Αρκάδες) το ονόμαζαν Σκαρολάχανο και το χρησιμοποιούσαν ως καθαρτικό και ως μαλακτικό. Οι μαμές θεωρούσαν ότι συντελούσε στην καταπολέμηση της δυσκοιλιότητας στις  γυναίκες που είχαν γεννήσει, υπό μορφή εγχύματος. Επίσης το χρησιμοποιούσαν ως κατάπλασμα πάνω στην κοιλιά των εγκύων γυναικών για να διευκολυνθεί η γέννα. Στην Κρήτη συνήθιζαν να βάζουν λίγα φύλλα Μερκουριαλίδος στα χόρτα των εγκύων, για να μην παθαίνουν δυσκοιλιότητα. 

Περιέχει ένα κύριο καθαρτικό συστατικό, πικρό, ξυλώδη ουσία, χλωροφύλλη, φυτικό λεύκωμα, λευκή λιπαρή ύλη, πτητικό έλαιο, πτητικό οξύ, διάφορα άλατα και αμμωνία. Αν αποσταχθεί το φυτό δεν αποδίδει αιθέριο έλαιο γιατί το αρωματικό στοιχείο που περιέχει αποσυντίθεται αμέσως και εξαφανίζεται στη θερμοκρασία του βραζόμενου νερού. Το φυτό περιέχει ακόμη σαπωνίνες και αμίνες (μεθυλαμίνη και τριμεθυλαμίνη). 

Είναι βότανο καθαρτικό, χολαγωγό, υδραγωγό και δρα ως ευκοίλιο και υπνωτικό. Είναι επίσης, διουρητικό και χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις υδρωπικίας. Τα φύλλα του γίνονται μαλακτικά καταπλάσματα. Στην ομοιοπαθητική το βάμμα της μερκουριαλίδας ενδείκνυται εναντίον των ρευματισμών και των παθήσεων του στομάχου. 

Οι πληροφορίες που δίνονται είναι καθαρά ενδεικτικές και δεν συνίσταται να λαμβάνετε βότανα αλόγιστα χωρίς τη συμβουλή ειδικού.